Hout halen met de Quest

Nu de Quest voor 99% af is wordt het tijd voor een nieuw project. Weliswaar niet zo´n groot project als de hele fiets is geweest, maar toch wel weer iets om even af te maken.

Van een maatje van me had ik in het verleden eens een fietskar voor kinderen gekregen. Nadat wij die een tijdje hadden gebruikt is die weer verhuisd naar andere vrienden van hem. Nu had ik een tweedehands trekhaak op de kop getikt en aan de Quest gemaakt, maar moest ik natuurlijk nog wel een kar hebben.

Ik had echter niet zoveel zin om een paar 100€ uit te geven aan een kar die ik voornamelijk wil gaan gebruiken om af en toe wat hout te gaan halen voor de kachel. Dus toen heb ik maar weer aan mijn maatje gevraagd of die andere vrienden die kar nog gebruikten. Gelukkig voor mij was dit niet het geval en kon ik de roestbak bij ze ophalen.

De hele bovenkant is eraf gestript, zodat alleen het frame en de wielen overbleven. Op internet een radical koppeling gekocht en deze heb ik vandaag aan de kar bevestigd om te kijken of het een beetje wil passen. Na wat kleine aanpassingen aan de fietskar zit het prima.

Het frame en de velgen wil ik eigenlijk stralen om de roest te verwijderen en dan mooi zwart spuiten. Alleen is het de vraag of de straalcabine via mijn zwager groot genoeg is. Daarna de spaken een keer strak zetten en in het frame een mooie bak maken. Wellicht dat ik ook nog wel de arm wat aanpas, zodat de kar wat rechter achter de fiets hangt en er nette verlichting op maak.

De kleine man moest ook meehelpen klussen natuurlijk, dus die kroop gelijk in de fiets om een rondje te gaan fietsen. Dat ging alleen nog net niet lukken met zijn korte beentjes.

Eindelijk is het nu echt Questastic

Na de reparatie van de Quest bij Velomobiel.nl was ik weer volop aan het forenzen naar Rotterdam. 

Er waren nog wat kleine dingetjes die ik graag nog wilde aanpassen. Die had ik echter op de lange termijn geschoven, omdat ik niet zoveel zin had om nog verder aan de fiets te knutselen. Maar tijdens het wassen van de Quest kwam ik erachter dat de originele dwarsbalk in de fiets die we aan de wielkast achter hadden gelamineerd aan het scheuren was. 

Om dus niet opeens met een losstaande wielkast te komen staan heb ik een kennis gevraagd om voor mij een kleerhanger te lassen zoals die nu origineel in de fietsen zit. Een originele kleerhanger ging niet passen, omdat mijn wielkast breder is. Dus na twee avondjes klussen was er een mooie beugel van aluminium gepast en gelast. 






Ondertussen had ik bij Velomobiel nog twee spiegelkapjes besteld, want dat was 1 van de dingen die ik graag nog wilde hebben. En ook nog een nieuwe stoelbeugel, zodat wanneer de kleerhanger erin zat ook de stoelophanging helemaal origineel gemaakt kon worden. Ook had ik nog een kettingafscherming in elkaar geknutseld van carbon, dus deze hebben we ook gelijk op het voorframe gelast. Eindelijk geen vieze benen en schoenen meer!



Bij velomobielonderdelen een nieuw kettingtandwiel en een ventisit vloermat besteld. Wat een genot om een schone vloer te hebben. 

Nu is de Quest echt voor 99%. Achteraf gezien is de fiets er alleen maar van opgeknapt en dat hoor je niet vaak na een aanrijding. Vooral de nieuwe originele bestickering vind ik echt super. 

Ook de LED strips aan de onderkant zitten er nu niet meer op, want na de tweede installatie gaven ze iedere keer storing.

Verder nog een tweedehands trekhaak op de kop weten te tikken. Nu een oude kinderaanhanger ombouwen tot karretje en dan eens kijken of ik wat brandhout achter de Quest kan vervoeren.

Quest in elkaar en weer gerepareerd

Lange tijd geen bericht en zelfs een paar weken het blog helemaal van internet gehaald. Dit niet zonder reden.

In september sloeg het noodlot toe. Eerst was er al een kleine waarschuwing toen in met 60 km per uur van de Brienenoordbrug af reed en de Quest heel erg begon te trillen. Dus maar vaart geminderd, want het was redelijk eng. Ongeveer 5 km daarna brak er een stuurstang en kon ik niet meer verder rijden. Gelukkig gebeurde dit niet in de afdaling van de brug.

Ik was vlakbij een Shell station en daar kon mijn manke Quest in de garage overnachten. Het was op een vrijdag, dus heb ik de fiets op zaterdag weer opgehaald en kon ik beginnen m weer op te lappen. Er waren nog wat dingen die ik wilde doen, dus gelijk groot onderhoud gegeven en de wielen goed uitgelijnd. 

Na twee weken op de racefiets naar mijn werk was ik het wel zat en de Quest was weer klaar. Dus ik met frisse moed onderweg en de fiets reed beter dan ooit. Maar vlak voordat ik bij mijn werk was het weer prijs. Ik reed langs een lange file op het fietspad. In de file was een verdrijvingsvlak vrij gehouden en precies toen ik daar wilde passeren kwam er een afgeslagen auto tussen twee auto's door het fietspad op rijden. Er was geen ontsnappen meer aan. Hoe ik ook remde of stuurde het voorwiel van de auto kwam steeds dichterbij en uiteindelijk klapte ik er hard tegenaan. Ik denk dat het met een vaart van 30 km per uur ging. Daar was dus al ons harde werk in 1 keer teniet gedaan. Uitgestapt, schadeformulier ingevuld en een beetje van de schrik bekomen nog geprobeerd om naar mijn werk te rijden. Maar na een paar 100 meter vond mijn achterband het wel mooi geweest.

Dus daar stond ik dan was ik net nog lekker op weg geweest om op tijd op mijn werk te komen stond ik nu met een onding van 2.85 meter wat geen kant meer op wilde. Geen slot bij me en wilde m eigenlijk ook niet onbeheerd achter laten. Dus een collega opgebeld op die mij wilde oppikken. Ja dat is goed, zal ik met de brommer komen of ff een auto charteren. Dus ik: 'nee kom maar met de brommer, want het staat hier helemaal vast'. Ik achterop de brommer, zonder helm en ja hoor, daar werden we op de maasboulevard ook nog eens aangehouden door oom agent. Mijn excuses dat ik net was aangereden en ik wel zeker 4 politiewagens had langs zien rijden die niets eens de moeite nemen om even te komen vragen wat er aan de hand is werden weggewoven. Had ik maar een taxi moeten bellen. 

Dus meneer ging lekker in zijn warme auto zitten en begon te kladderen. Mijn collega had zijn ID bewijs niet bij zich en was schijnbaar door rood gereden en ik had dus geen helm op. Bij wegmisbruikers zou je zeker voor twee overtredingen alleen een waarschuwing krijgen, maar nee het was mijn geluksdag en met € 240 aan boetes mochten wij uiteindelijk verder lopen. Het was dus een totale off day. 

Uiteindelijk mijn Quest op laten halen door een garagebedrijf en deze heeft m naar Dronten gebracht, want daar moest ie heen van de verzekeringsagent, zodat een schade-expert met een specialist de schade kon schatten. Velomobiel heeft dit perfect opgelost, zeker omdat ze het lastig vonden om zo'n verbouwde Quest een waarde toe te kennen. Uiteindelijk heb ik alles vergoed gekregen van de verzekering, maar dit was ook de reden dat ik alles offline heb gehaald. Ik wilde niet dat er teveel naar de historie van de fiets gekeken zou worden.

In de tussentijd moest ik dus op de racefiets naar mijn werk en ook daar zat het de afgelopen maanden niet mee. 1 keer tegen een spookrijdend meisje aangereden die niet op zat te letten en opeens naar me toe stuurde. 3 hechtingen in mijn kin en een slag in het voorwiel en 1 keer onderuit gegleden door gladheid wat resulteerde in een kapotte knie. Dus het werd hoog tijd dat de Quest weer klaar was.

In Dronten hebben ze de fiets toch weer in ere weten te herstellen en hebben ze m beter gemaakt dan dat ie ooit is geweest. Met hen had ik afgesproken zelf weer het elektrische deel en het schilderwerk op me te nemen, omdat zij dit niet zagen zitten. Verder hebben ze er een origineel voor frame met stoelbevestiging van de Duo Quest in gezet en de originele voor verlichting. Daarna heb ik de Quest weer naar huis laten transporteren en ben ik nog een paar weken bezig geweest om m weer helemaal netjes te krijgen. Originele reflectiestrepen erop en kleine Quest stickers en Velomobiel.nl

Ik rij er nu al weer een aantal weken mee en heb gisteren nog wat laatste dingetjes aangepast. Hij rijd beter dan dat ie ooit gereden heeft. Nu nog defensiever rijden en hopen dat ik m langer heel kan houden dan de 5 maanden die het heeft geduurd vanaf mei. Ik zal binnenkort wat foto's maken van hoe die er nu uit ziet.

Kan deze ook op het water varen?

Deze vraag kreeg ik vanmiddag te horen toen ik voor een stoplicht in Rotterdam stond te wachten. De vragenstelster was blonde, denk Russische dame, op een snorbrommer. Toen ik haar antwoordde dat ik dan toch echt zou zinken was ze toch nog steeds onder de indruk aan haar reactie te horen. Ze vond het volgens mij wel een mooi apparaat zo'n Quest.

Verder krijg ik de laatste paar weken steeds de standaard vragen te horen, zoals hoe hard gaat dat nou en is het niet gevaarlijk. Nou dat het gevaarlijk is om in een Velomobiel te rijden, dat geloof ik inmiddels wel. Je moet echt van je eigen oplettendheid uitgaan en er zeker niet op vertrouwen dat andere weggebruikers net zo voorzichtig aan het wegverkeer deelnemen dan dat je dat zelf doet.


Gisteren op de heenweg bijna een fietser omver gereden, omdat deze door de binnenbocht kwam zeilen op een heel onoverzichtelijk punt. Gelukkig kon ik nog net uitwijken en hij ook nog een stuk naar buiten sturen, maar het scheelde niks.

En op de terugweg bijna een hardloper in het vooronder, omdat die ook in een onoverzichtelijke bocht aan de tegenovergesteld kant liep. Er kwam ook nog een scooter mij tegemoet, dus het ontwijken van de hardloper en de scooter ging maar net goed. Gelukkig reed ik niet heel hard deze keer op dit punt, anders had het zeker anders afgelopen.

Maar er is ook nog leuk nieuws. Ik heb het zonnepaneel voor de helft geinstalleerd in de Quest en kan dus is de nabije toekomst mijn accu gaan proberen vol te houden met behulp van de zon. Alleen de controller moet nog in de fiets geplaatst worden, dat ga ik denk dit weekend even doen. Alle bedrading heb ik netjes in de bovenkap gelamineerd. En de steunen voor mijn stoelophanging heb ik even netjes zwart gespoten.

Morgen ga ik door de 3000 km. grens heen met de Quest en ik heb in totaal 3800 km. gereden op mijn verscheidene fietsen. Dat is al twee keer zoveel als in 2012, het jaar met mijn meeste fietskilometers tot nu toe met 1848 km.

Al 4 weken geen bericht en toch de 1000 KM gepasseerd

Na mijn laatste bericht van 28 maart is er zeker nog wel het een en ander gebeurd, maar nog geen tijd/zin gehad om het op te schrijven. 

De eerste 2 weken van april ben ik 9 werkdagen met de Quest gegaan. Totdat ik op 11 april de onderkant van de kettingtunnel aan gort reed op een afrit bij Hotel New York in Rotterdam. Bij het aanzetten was er een gekraak van jewelste te horen, maar eenmaal op gang was de fiets weer muisstil. Zonder problemen kon ik thuis komen en daar maar even gekeken wat er precies kapot was. Het bleek dat het laagste deel van de kettingtunnel waar het kettingtandwiel bij mijn Quest in verwerkt zit helemaal geschaafd en doorgescheurd was. 

Dus maar besloten om eerst de tunnel weer te repareren en dan pas weer op de fiets naar het werk te gaan. Dus in de afgelopen twee weken de tunnel weer gemaakt met glasvezel en epoxy en het geheel wat minder ver onder de fiets laten uitsteken. Het zit nu nog beter dan dat het eerst zat, het is alleen nog niet geverfd. 

En nu de fiets toch weer uit elkaar lag had ik ook mooi de kans om de extra verlichting en opbergmogelijkheden aan te brengen. Dus de soldeerbout, popnageltang en boormachine maar weer tevoorschijn gehaald en de fiets weer flink aangepakt. Mijn vrouw vind het nu helemaal een kermisattractie, maar ik vind het belangrijker dat je in het donker gewoon goed zichtbaar bent. 

Inmiddels is de Quest dus al weer rijdend en ben ik deze week de afgelopen drie dagen met de fiets naar Rotterdam gereden. Nu 1000 kilometer op de teller, en dit jaar al bijna net zoveel gereden als in heel 2013. Het bevalt zo veel beter dan met de auto! Lekker 's ochtends al een heerlijke inspanning geleverd hebbend op je werk aankomen, even douchen en dan aan de slag en 's avonds zo hard mogelijk naar huis rijden en moe en voldaan aankomen.

500 KM gepasseerd

Het heeft 3 weken geduurd, maar de Quest heeft het al 500 KM volgehouden. De eerste 2 weken ben ik drie keer per week met de fiets naar Rotterdam gefietst en het ging telkens iets beter. 

De twee keer in de week die ik met de auto ben gegaan hebben mij alleen nog maar gesterkt in het besluit om voortaan zo vaak mogelijk naar mijn werk te fietsen. Elke keer deed ik er op de terugweg even lang of zelfs nog langer over, dan dat ik zou doen met de Quest. En verder ben je iedere ochtend lekker wakker wanneer je op je werk aan komt. Even douchen en aan de slag. Heerlijk!

Afgelopen week ben ik zelfs 4 keer met de Quest gegaan en vandaag terug ging het helemaal lekker. Ik ben nu een beetje gewend om in de stad te fietsen en durf beter langzamere fietsers in te halen of aan te geven dat ik eraan kom. Dus vandaag op de terugweg een gemiddelde snelheid van 31,4 km per uur neer weten te zetten. Ik weet zeker dat het nog sneller kan, maar ik merk nog wel dat het anders fietsen is dan een gewone fiets.

De bekijks die ik in drie weken heb gehad is ook heel leuk. Mensen spreken je aan in de fiets en zijn erg benieuwd hoe hard dat nou gaat als je een beetje je best doet. 


De kleine vent wil ook telkens in de fiets zitten, dus af en toe mag die even op schoot en dan op de foto.

Volgende week denk nog een keer 4 keer naar Rotterdam en dan elke dag. Of misschien al wel volgende week iedere dag in de Quest op en neer.

Verder heb ik ook nog wat handige gadgets bij DX.com vandaan gehaald. Wat opberg netjes en een houder (eigenlijk voor de GSM) voor de GPS. Ik had deze nu iedere keer onder mijn shirt en kon dus niet zien wat mijn snelheid was. Dat is dus ook opgelost. Zal volgende keer een foto plaatsen, want er zijn nog meer spullen onderweg die ook nog gemonteerd moeten gaan worden.

Eerste WW rit naar Rotterdam

Vandaag voor het eerst voor het eggie naar Rotterdam geweest. Via een route van Kees van Malssen (waarvoor dank) de rit naar Katendrecht aangevangen.

Om zeven uur in de fiets gestapt en via de rotte gereden. De rit verliep heel voorspoedig, afgezien dat de GPS het lastig vond om op te starten op de vroege ochtend. Alle spullen in de fiets krijgen was trouwens ook nog een flinke uitdaging. 

De rit naar de stad ging goed, maar eenmaal in de stad vind ik het nog lastig om het tempo goed vast te houden. Maar na een goede 40 minuten kwam ik toch in de buurt. Vlak voor Hotel New York ging het echter nog bijna mis. Ik moet daar een schuine stoeprand op fietsen, maar ik kom er niet recht op aan. Ik ging er echter veel te schuin op, wat erin resulteerde dat ik op twee wielen kwam te rijden. Ik schrok me kapot, zag een plantenbak steeds dichterbij komen, maar wist me nog net uit de pedalen te klikken, mezelf naar rechts te werpen en naar rechts te sturen. Net voor de plantenbak stond ik weer op drie wielen en kon ik de laatste 100 meter naar mijn werk rijden.

Op de terugweg was het heel druk met fietsers in de stad, dus het eerste stuk rustig aan gedaan. Wel nog even een voor mij nieuw snelheidsrecord neergezet. Volgens mijn GPS heb ik 53 km per uur gereden. Ik geloof het nog niet helemaal, maar we gaan het gewoon nog een keer proberen te halen. 

Verder op de terugweg ook nog een keer met samengeknepen billen gezeten. Ik haalde een meisje in en zij ging zonder iets aan te geven opeens linksaf. Ik kon nog net roepen en naar links uitwijken, waarbij ik bijna tegen een hek knalde, maar het ging nog net goed. De man die ik daarvoor had ingehaald was wel zo vriendelijk het meisje nog even te waarschuwen dat zij voortaan haar hand even uit moet steken als ze afslaat. Ik hoop dat ze dat doet en ik ga voortaan bij een uit of inrit maar niet meer inhalen.

Al met al flink wat meegemaakt voor zo'n eerste rit. Ik hoop dat mijn volgende ritten iets meer vlekkeloos verlopen.